Yıldızkaya Köyu WEB Sitesi
Şiir4
KÖYDE HAYAT
Daha şafak vakti horoz ötmeden
Köyde hayat başlar daima erken.
Ezan ile uyku faslı son bulur
Önce abdest… Sonra namaz kılınır.
Bir de içilince sabah çayları
Çıkılır iş için evden dışarı.
Mevsimle birlikte iş de değişir
İşin zorluğunu yaşayan bilir.
Gün boyunca yoktur durmak, dinlenmek
Helâl kazanç için harcanır emek.
Bazen saban ile tohum ekilir
Bazen gün boyunca tırpan çekilir.
O tırpan ki kolda kuvvet istiyor
Horom bükmek en az onun kadar zor.
Çobanlık zor iştir köylü olana
Yine de bir hoş haz verir insana.
Dağ, tepe aşılır sürü peşinde
Soğuk su içilir pınar başında.
Su değil o, sanki ab-ı hayattır
Çiğ sütteki ise başka bir tattır.
Kışın yegâne iş hayvan yemlemek
Köylü demek, yaz kış çalışan demek.
Bahar gelir tarla çayır sulanır
İş çıkınca el ayağa dolanır.
Çapa yapmak, orak biçmek dahası
Değirmenlik başka bir iş sahası.
Harman vakti döven süren yorulur
Yel çıkınca yaba ile savrulur.
Çalı derdi, odun derdi hiç bitmez
Ömür biter, köyde asla iş bitmez.
Gün sönünce eve yorgun dönülür
Önce yemek… Sonra yatsı kılınır.
Artık, yorgun beden uyku arzular
Erken yatmalı ki yarın çok iş var.
Bu yorgunluk verir uykuya hoş bir tat
Bir başka güzeldir köydeki hayat!
Bugün 108 ziyaretçi burdaydı.
