Yıldızkaya Köyu WEB Sitesi
Şiir12
OLUR’UM
28 Mart’a gelene kadar
Nice kara günler gördü Olur’um.
Uçan kuştan, esen bahar yelinden
Kurtuluş ümidi sordu Olur’um.
Hiç leke sürdürmedi benliğine
Yıllarca sabretti düşman zulmüne
Birgün olsun boyun eğmedi yine
Yiğitler yatağı, yurdu Olur’um.
Bu zulme tahammül edemez insan
Sanki dünya ona olmuştu zindan
Kahretti kadere, göçtü yurdundan
Acıyı sineye gömdü Olur’um.
Bir ümit ışığı doğdu ufuktan
Terk edilir mi soysuza vatan?
Silâhımız yoksa inayet Hak’tan
Esaret bizlere kirdi Olur’um.
Tüfeksiz, güllesiz olur mu deme
Sor da öğren, neler çekti dedene
Düşman mı dayanır biriken kine?
Değenekle harbe girdi Olur’um.
Dolma tüfeğinin sildi pasını
Gösterdi erliğin en âlâsını
Mermilere hedef edip göğsünü,
Düşmez kale gibi durdu Olur’um.
Olsa da söylese dağların dili
El ele vermişti bütün ahali
Bu yol istiklâl, bu kurtuluş yolu
Mazlumlara siper oldu Olur’um.
Vatan hasretiyle kavruldu özü
Oydu namusuna yan bakan gözü
Topraklarına göz diken domuzu,
Menziline kadar sürdü Olur’um.
Ebedî eğilmez dik duran başın
Gözleri önünde bütün cihanın
Haddini bilmeyen zalim düşmanın
Leşlerini yere serdi Olur’um.
Düşmanı artık atmıştı yurttan
Kurtuldu böylece en büyük dertten
Tatlı şey var mıydı acep hürriyetten?
Sonunda felâha erdi Olur’um.
Gül, neşelen; çık da bugün seyrana
Erişesin nice böyle bayrama
Bugün de yan bakan olsaydı sana
Bu CAN senin yolan kurban olurum.
Bugün 109 ziyaretçi burdaydı.
